Dziś zaplanowałam spędzić trochę czasu w siodle. Miałam do załatwienia sprawę w Łodzi, zabrałam rower pod pachę i w tę stronę dojechałam pociągiem, a wracać miałam na dwóch kołach. Po drodze kupiłam jeszcze zapięcie w Decathlonie, bo mój łańcuch okupuje Mieszczuch, niestety łańcuchy wyszły, więc wybrałam najgrubszą linkę. Rower przypięłam na 40 min. w centrum miasta i to był ostatni raz gdy go zobaczyłam...

Żal, że już na nim nie pojeżdżę, świetnie mi służył. Żal, że w tym sezonie tak niewiele spędziliśmy razem czasu. Na pamiątkę pozostał mi licznik, który zawsze gubiłam i nowozakupiona linka przecięta bez najmniejszego problemu.
Widziałam jak się takie linki przecina, mimo wszystko jednak nie spodziewałam się, że rower zniknie w samym ruchliwym centrum miasta. Dziwi mnie raczej, że Luxtorpeda codziennie rano na mnie czeka i jej jeszcze nikt nie ukradł - w końcu zostaje na dworcu na całe noce i weekendy. Mam nadzieję, że jutro rano będzie jak dotąd...

Ile razy podczas sześciokilometrowej drogi do pracy auta mogą na mnie wymusić pierwszeństwo? Dziś rano przekonałam się, że tyle ile jest przejazdów bez świateł. I o ile jestem w stanie zrozumieć zakręconą i trochę wystraszoną blondynę hamującą na mój widok na samym środku DDR, to gość w transicie ma minusa. Wyraźnie chciał pokazać, że przepisy przepisami, ale w praktyce rację ma ten większy. Ja właśnie zjeżdżałam z największej górki rozwijając moją prędkość maksymalną (oszałamiające dla mojego roweru 30 km/h), on chyba też chciał osiągnąć max. Przed bliskim spotkaniem z tym tumanem uratował mnie skręt w bok. Niezła pobudka ;-)
W drodze powrotnej nikomu nie dałam się wycyckać. Grzałam co sił by zdążyć na wcześniejszy transport nach hause i chyba był to póki co mój najszybszy powrót :-)

W końcu pogoda pozwoliła na chwilę aktywności na dworze. Stęskniłam się trochę za wygodnym Viperem, za amortyzatorem (tylko przedni, ale i tak czuć różnicę!), za espedami :) Nawet całkiem silny wiatr nie zepsuł mi frajdy z jazdy.
Umówiliśmy się z thelim w szeroko znanej i lubianej Oberży pod Złotym Prosiakiem, jak mogliśmy nie przewidzieć że będzie tam impreza komunijna? Do domu wracaliśmy o suchym pysku - może to i lepiej, w końcu trzeba dbać o linię ;)

Padał deszcz i nic się więcej ciekawego nie wydarzyło. Stąd powrót z bliższego dworca i mniej km.

W końcu przyszły do mnie nowe rękawiczki. W tym tygodniu całkiem zimno i rączki mi marzły ;)
Kolor mnie trochę rozczarował, ale przyjmijmy, że pasują do butów ;) Pokazałabym Wam fotę, ale przeraża mnie dodawanie zdjęć tutaj. Może później :-)